دفتر ایام

دفتر ایام

هر چه در دفتر ایام نوشتیم بسوخت

به جز از واژه  تقدیر در آن کار نماند

هر چه ما در پی بوییدن سنبل بودیم

همه ناتبود شد و هیچ به جز خار نماند

ما که در وادی دوران همه محرم بودیم

همه بر باد شد و چیزی ازآن راز نماند

ما که ان روز همه مثل کبوتر بودیم

دردل ما بجز از حسرت پرواز نماند

روزگار من وتو مثل غبار سرراست

روزگاری که سراسر لعب ولهو وخطاست

زندگی طی شدن عمر به آرامی نیست

زندگی رفتن با توسن سر مست فناست

روزگاریست من و تو پی ما می گردیم

روزگاریست که ما دور فنا می گردیم

عجب است لز قدر و واقعه و تدبیری

که من و تو پی تقدیر خدا می گردیم

                                                                         دی 79