حسرت

حسرت

آه که دلم گرفته و تو رو کنارم ندارم

از اون همه روزای خوب یه یادگارم ندارم

فصل اقاقیا گذشت فصل گلای رازقی

دیگه خزون خستهام حتی بهارم ندارم

از آشنایی توی عشق تا غربت دلواپسی

از ابتدای عاشقی تا انتهای بی کسی

حسرت دیدار تو رو داشتم و دارم تو دلم

من ارزو به دل میشم تا تو به دادم برسی

از بوسه ی تو رو لبام تا زخم عشقت رو تنم

هر جا باشم هر جا برم حرف چشاتو میزنم

تو با یه قایق میری و منو توساحل میذاری

به خدا اون روز که بیاد دل و به دریا میزنم

اگه منو خواستی بیا که عشقمون جون بگیره

بذار که دریای دلم دوباره آروم بگیره

                                                                             دی 82