وقتی تو نبودی
وقتی که تو نبودی دلم برات تنگ می شد
وقتی که شب می رسید انگاری از سنگ می شد
دل من که سر خیش از لبای تو می گرفت
وقتی که تو نبودی بد جوری بی رنگ می شد
دلی که با تپش قلب تو آروم می گرفت
وقتی که تو نبودی انگاری که زنگ می شد
دلی که با دیدن روی تو از جا می پرید
وقتی که تو نبودی بی خودی اون منگ می شد
یادتِ نیاز من یه بوسه ی مست تو بود
یادتِ پناه من نوازش دست تو بود
یادتِ تو عاشقات فقط منو کردی نشون
یادتِ هزار تا دل تو چنته شصت تو بود
یادتِ به چشمونم گفته بودی فقط تو رو نگا کنه
یادتِ به لبهامم گفته بودی فقط تو رو صدا کنه
یادتِ به قلب من گفته بودی تو سجده گاه
جای هر الهه ای فقط تو رو خدا کنه
وقتی که با من بودی دل منم بی کس نبود
می دونی که عشق من برای تو هوس نبود
می دیدی تو زندگی همش دویدم پی تو
می دونی دویدنم دنبال تو عبث نبود
تو چرا رفتی که همنشین من غم باشه
تو چرا رفتی که توی دیده هام نم باشه
تو نگفتی که من اینجا بی هر دم میمیرم
تو چرا رفتی که خونه پر ز ماتم باشه
مهر82
گذر عمر
روز ها رفت ولی داغ زمان بر ما ماند
عمرها رفت ولی پیری جان بر ما ماند
ما که در باغ جهان یاس و اقاقی بودیم
عاقبت سیلی دوران خزان بر ما ماند
ما که بار همه اُمت به سر و پا بودیم
عاقبت خم شده از بار گران بر ما ماند
ما که در بزم کسان محرم هر راز شدیم
عاقبت حسرت آن راز نهان بر ما ماند
ما که بر پخته آن دیو هوس لب نزدیم
شومی بوسه آن دد صفتان بر ما ماند
ما که در کعبه عشاق به معراج شدیم
عاقبت ضربت آن بی خردان بر ما ماند
مرداد79
عشق تو
من اگه باده مستی به خراباتم برد
من اگه شور نیازم به مناجاتم بر
د
من اگه عشق رخت سوی عزارانم کرد
تو بدون که عشق تو من رو به آغازم بر
د
در انتهای غربتم که در خودم شکستم
عشق تو برای من به معنی آغاز بود
در این قفس که مهلک برای هر پرنده ای
عشق تو برای من به معنی پرواز بود
در این سکوت و خلوتم که مثل یک مرداب
عشق تو برای من مثل صدای ساز بود
در این سرای هرج و مرج که همه چی عریان
عشق تو برای من مثل یه رمز و راز بود
در این حریم زندگی که هیچ راهی باز نیست
عشق تو برای من مثل یه راه باز بود
منی که تو زندگی این همه سختی کشیدم
بودنت کنار من مثل یه خواب ناز بود
حالا که با زندگیم به پای تو اُفتادم
حالا که تو شیرینی منم مثل فرهادم
اگه که سکوت من باعث رفتن تو شد
تو ببین هستی من همه شده فریادم
اگه که صدای من به گوش تو نمی رسه
تو بدون که عشق تو اینجوری داد بر بادم
آذر 81
زندگی صحنه ی یکتای ،هنرمندی ماست
هر کسی نغمه ی خود خواند از صحنه رود
صحنه پیوسته به جاست
خرم آن نغمه که مردم به یاد
زندگی...
زندگی یه واژه پر معنا بی انتهاست
زندگی آینه لطف و محبت خداست
زندگی یه زورق توی یه گرداب هلاک
زندگی یه بذر توی دشتی توی خاک
زندگی سکوت هستی بی بنیاد
زندگی یه شاخه گل توی آغوش باد
زندگی یه مرگ یه مرگ دلخراش
زندگی سکوت نیست مرگ نیست فریاد
زندگی برای ما یه بازیه یه برد و باخت
زندگی چیزی که باید اون دوباره ساخت
زندگی حقیقت پشت لبای بستمِ
زندگی شراره توی چشای خستمِ
زندگی حقیقت منجمد تو قلب ماست
زندگی دردی که تو سینه تک تک ماست
زندگی تلخی زهر توی مذاق عاشقاست
خوشی زندگی هم برای بعضی آدماست
زندگی شکستن بال کبوتر ها نیست
زندگی بریدن ساقه میخکها نیست
زندگی گوش دادن به صحبتهای من و توست
زندگی مهر زدن رو دَهَنِ ماها نیست
بیایید با همدیگه زندگیمون رو بسازیم
اگه حتی روی اون هستی هامون رو بباریم
اگه زندگی ما اونجوری که می خوایم باشه
اون روز که می تونیم به ارزشامون بنازیم
تیر 77