حسرت

حسرت

آه که دلم گرفته و تو رو کنارم ندارم

از اون همه روزای خوب یه یادگارم ندارم

فصل اقاقیا گذشت فصل گلای رازقی

دیگه خزون خستهام حتی بهارم ندارم

از آشنایی توی عشق تا غربت دلواپسی

از ابتدای عاشقی تا انتهای بی کسی

حسرت دیدار تو رو داشتم و دارم تو دلم

من ارزو به دل میشم تا تو به دادم برسی

از بوسه ی تو رو لبام تا زخم عشقت رو تنم

هر جا باشم هر جا برم حرف چشاتو میزنم

تو با یه قایق میری و منو توساحل میذاری

به خدا اون روز که بیاد دل و به دریا میزنم

اگه منو خواستی بیا که عشقمون جون بگیره

بذار که دریای دلم دوباره آروم بگیره

                                                                             دی 82

دفتر ایام

دفتر ایام

هر چه در دفتر ایام نوشتیم بسوخت

به جز از واژه  تقدیر در آن کار نماند

هر چه ما در پی بوییدن سنبل بودیم

همه ناتبود شد و هیچ به جز خار نماند

ما که در وادی دوران همه محرم بودیم

همه بر باد شد و چیزی ازآن راز نماند

ما که ان روز همه مثل کبوتر بودیم

دردل ما بجز از حسرت پرواز نماند

روزگار من وتو مثل غبار سرراست

روزگاری که سراسر لعب ولهو وخطاست

زندگی طی شدن عمر به آرامی نیست

زندگی رفتن با توسن سر مست فناست

روزگاریست من و تو پی ما می گردیم

روزگاریست که ما دور فنا می گردیم

عجب است لز قدر و واقعه و تدبیری

که من و تو پی تقدیر خدا می گردیم

                                                                         دی 79